Onderweg naar Spanje met auto en baby
We spreken juli 2011. De eerste keer met een baby op reis. Stress? Eigenlijk niet. Behalve de lange rit is er volgens ons geen enkel probleem om met een vier maanden oude baby de wereld te verkennen. Laten we alvast beginnen met een deeltje Europa. Zuid-Europa om preciezer te zijn. De traditie is namelijk om elke zomer in juli naar Spanje te trekken. Weekje strandvakantie, daar zeggen we ook nu geen nee tegen! Het plan is om een weekje Costa Dorada te koppelen aan een weekje Barcelona. Stellen dat die stad ons hart gestolen heeft, zou een understatement zijn
we absolutely adóre that place, so let’s get going!
Beginnen bij het begin: de autorit. Het is super belangrijk na te denken wanneer je wil vertrekken. Ben je absoluut niet gezegend met een paar kattenogen en rijd je dus liefst niet ‘s nacht? Doe het dan ook niet! Het wordt een rit van zo’n 1400 kilometer, dus iedereen heeft er baat bij de rit zo soepel mogelijk te laten verlopen. Wij kozen er deze keer voor om vlak na de middag te vertrekken. Ludovic probeerde voor de middag thuis te zijn en vanaf dan is het alle hens aan dek. Sandwiches smeren (jup, niets beter dan het “on-the-road-to-Spain lunchpakket van mijn man!), valiezen in de koffer proppen (opnieuw alle lof aan voor manlief want ik schrijf valiezen maar bedoel; valiezen, kinderkoets, speelgoed, speelgoed, kussens, dekens, speelgoed, ipads&consoorten, speelgoed, frigobox, voedselvoorraad, speelgoed en... oh ja… speelgoed!) sleutels naar de buren brengen (Dani en Erna houden een oogje in het zeil en maken de brievenbus leeg) en vertrekken!
We rijden richting Habay-la-Neuve om het laatste tankstation voor de Luxemburgse grens rond 15u te bereiken. Daar tanken we het arme beest nog eens vol. Ze heeft een zware opdracht te vervullen: een volgepakte auto heelhuids via Luxemburg en Frankrijk tot in Spanje brengen. Pamper verversen kan op de achterbank van onze volgepropte “Bak Met Wielen”.
Vanuit Habay-la-Neuve is het nog ongeveer 2 uur rijden tot Metz. Wat is er in Metz? In Metz wacht Mc Donalds! Geen ontsnappen aan: Ludovic hangt aan elkaar van tradities en kán de rit niet verderzetten zonder tussenstop met Mac-menu, large. Twee cheeseburgers, een grote cola zero en een potje ketchup. Of currysaus, hangt af van de goesting. Geen probleem, met een bijna ontploffende melkfabriek ben ik blij met deze minutieus uitgestippelde tussenstop. Aan alle nieuwbakken mama’s: wat een opluchting dat je je baby dan eten kan geven! Een OPLUCHTING is het! Als Bas zijn vijfgangenmenu achter de (spreekwoordelijke) kiezen heeft, kan ik me aan tafel voegen waar Ludovic, de schat, klaar zit met míjn vijfgangenmenu. So to speak. Twee cheeseburgers krijg ik. En wat cola. Al vijf jaar lang mijn vaste keuze, geen wijken aan. Smaken doet het niet, maar de maag is gevuld en de moreel opgekrikt. Propere pamper voor Bas en hup, weer op weg!
Tussenstop in Première Classe hotel, aan de rand van de autoroute du soleil voor de broodnodige nachtrust. Luxe moet je hier niet verwachten. We zijn al lang blij dat de piepkleine kamer proper is. Bas slaapt vannacht tussen ons in. Hij houdt niet zo van slapen in zijn (bijna te kleine) koets. Nachtrust voor baby, check. Nachtrust voor ouders… Not so check! Geen aanrader om een beweeggrage baby naast je te laten slapen. Ik begrijp plots niet waarom ouders hun baby tout court bij zich in bed nemen. Geen pretje met die zoon van ons!
Ochtendstond heeft goud in de mond, dus ’s morgensvroeg snel weer paraat. Vamos en España!
De rit verloopt verder vlot. Hoe je dat doet?
Afwisseling is troef! Voorzie verschillende soorten speelgoed en stop die afwisselend in de poezelige handjes van je baby. Als hij/zij al het speelgoed beu is, helpt het dat mama of papa even op de achterbank komt zitten. Lachen! Zing liedjes, praat tegen je baby, tijdens het filerijden mocht hij van ons wel eens even uit de Maxi-Cosi (don’t shoot!) Bas was braaf tot ongeveer een half uur voor aankomst. Toen gingen plots álle registers open. Wat nu? Wat doe je in hemelsnaam tegen een baby die niet wil weten van je kalmerende trucs? Ik vrees dat je alleen maar kan proberen door de zure appel heen te bijten. Blijf naast je kind zitten, probeer hem te troosten, maar begin vooral niet te stressen. Je doet immers alles wat je kan om die kleine schreeuwer op te vrolijken. Waarschijnlijk zal het niet lukken. En dat is eigenlijk niet zo erg. Als je weet dat je geen al te lange rit meer voor de boeg hebt, kan je gewoon doorrijden. Anders is het stoppen bij de eerstvolgende salida. Iets eten/drinken/wandelen doet deugd voor de pagadders. Wij kozen om door te zetten. Mama op de achterbank, papa duwde dat gaspedaal net wat harder in. We zijn zonder al te veel kleerscheuren ter plaatse aangekomen. Joepie! Costa Dorada, Gouden Kust, wij heten onszelf welkom en spenderen deze week in de buurt van jouw schuimende golven. We zullen baden in je zouten zee en spelen op je vergulde strand. Heerlijk!