Net over de Nederlandse grens lonkt Limburg: weekendje weg naar Maastricht en Valkenburg
Onze liefde voor Limburg begint nu stilaan wel heel erg duidelijk te worden. Het wordt moeilijk om te ontkennen, onmogelijk om het nog te verstoppen. Wij houden van onze noorderburen(lees vorig post) en misschien is die liefde wel wederzijds! Joehoe! Een tijdje geleden kregen we immers de uitnodiging van de stad Maastricht en VVV Zuid-Limburg (de toeristische dienst van de streek) om een tweede keer deel te nemen aan Limburg lonkt, een initiatief dat opgezet wordt ter promotie van de regio. En of we een heerlijke tijd hadden, een heerlijke herfstzon die de afvallende bladeren nog roder kleurde dan ze al waren.
MAASTRICHT
citylife
Een dagje kuieren door kleine straatjes en over kinderkopkes, met of zonder kinderwagen en met of zonder shopverbod voor de mama’s. Ik was alvast eentje met verbod. Opgelegd door Bas nadat ik mijn blik iets te lang liet rusten op lonkende etalages. Achteraf kreeg ik de tip om mijn omkoopskills in de strijd te gooien en hem een uurtje natuurhistorisch museum te gunnen in ruil voor een uurtje winkelplezier. Blijkbaar is de Mosasaurus zeker een bezoekje waard; althans de fossiele overblijfselen ervan. Die hebben we deze keer gemist, maar dan hebben we nu alvast weer een reden om snel nog eens terug te gaan.
Lunchen deden we deze keer bij Le Fernand, een niet al te groot restaurant in het centrum met ëen Frans geïnspireerde keuken. Je kan de chef vragen een bord samen te stellen naar zijn eigen inspiratie. Wij kregen alvast een mega schotel voor ons met vlees en vis. De kinderen kregen een aangepaste menu met croque monsieur. En ketchup, véél ketchup!
Fietsen langs het kanaal
Als je naar Nederland gaat, moet je een fietstochtje maken. Nederland is de een koningsland voor de tweewieler, want onze noorderburen zijn erop voorzien. Brede fietspaden, fietsers lijken altijd en overal voorrang te krijgen én het is bijgevolg veilig voor kinderen. Wij kozen voor de elektrische variant (het is dat we vorige keer te weten waren gekomen dat Limburg nogal heuvelachtig is), maar voor kinderen zijn die dus niet beschikbaar. Gevolg? Bas koos ervoor om –hoewel hij de mogelijkheid had om achterop bij papa te gaan- een eigen fiets te nemen. Niet elektrisch dus. Ik kreeg het al wat benauwd toen de visioenen van een oververmoeid, jammerend kind me voor de ogen schoten. Maar wilt ge nu wa weten? Bas heeft kei flink zelf gefietst, 26 kilometer. Ik heb hem enkel de laatste 3 kilometer een beetje ondersteund. We konden dan ook geen betere dag hebben om langs het water te fietsen. De zon scheen, de wind blies de afvallende bladeren in het rond zodat wij er gracieus doorheen konden fietsen. Maar toch. Pro prestatie van mijn zoon (jaja, mijn zoon –enter fiere emoji)
Lumière
Een regenachtig weekend uitgekozen om naar Limburg te trekken? Geen nood. Want ook dan valt er in Maastricht vanalles te beleven. Ga bijvoorbeeld naar de cinema. Geen gewone cinema die we in elke grote Vlaamse stad onder een of andere –polis naam terugvinden. Neenee, wij gingen naar Lumière. Noem het een haven van de alternatieve film in een fenomenaal decor dat de arthouse films alle eer aan doet. Wij hebben natuurlijk altijd onze kinderen mee in onze rugzak, dus kozen we voor Kasper en Emma. We houden het op ‘de kinderen vonden het een fijne film’. Naar meer dan het plezier van onze kinderen vragen we niet en dus werd het een kei gezellige namiddag. Na de film namen we plaats in het restaurant dat aan de filmzalen grenst. Kei gemakkelijk! Reserveren is in het restaurant wel aangeraden, want het is, waarschijnlijk dankzij de mooie setting, een populaire plek!
Valkenburg is meer dan een grot!
Afsluiten deden we in Valkenburg. Onze kennis over de streek beperkte zich veeleer tot mergelgrotten. Maar blijkbaar is er meer, veel meer te beleven in en rond de stad. Omdat onze tijd niet eindeloos was, werden we naar het Sprookjesbos en de Wilhelminatoren gestuurd.
Wilhelminatoren
Die Wilhelminatoren heeft dan wel een weinig tot de verbeelding sprekende naam, het was voor de kindjes een hoogtepunt van ons weekendje. Want nadat we in de toren zelf een stuk vlaai achterover hadden geslagen, konden we starten met ‘the real deal’. Bas en Elodie stonden te popelen, want aan de voet van de toren, is er een rodelbaan neergeploft. Zuid-Limburg is zo heuvelachtig dat je, skigebiedgewijs met de kabelbaan de heuvel opgaat en te voet (of opnieuw met diezelfde kabelbaan) weer naar beneden kan. Maar dat rodelen was ‘sneller, mama, sneller!’-cool. Elodie bewees zich heldhaftiger dan haar broer die de verkeersbordjes aan de rand van de rodelbaan wél kon lezen en papa dus aanmaande om nu eindelijk toch rekening te houden met die voorschriften.
SPROOKJESBOS
Van de kabelbaan naar het sprookjesbos dat zich een vijfhonderdtal meter verderop bevindt. Geen fancy, glossy pretpark, maar een sprong in de tijd naar toen wij zelf nog wegdroomden bij de vertelsels van Assepoester, Doornroosje en Sneeuwwitje. Er staan huisjes in het bos waar je de verhalen van elk sprookjesfiguur kan beluisteren, of –als je rustelozere kinderen hebt die niet lang op dezelfde plek blijven staan- even door de minivensters gluren om een glimp op te vangen van de zeven geitjes of Roodkapje. Ook de wolf krijgen de kinders er gratis bij! Het is er niet al te groot, maar dan blijft er wat extra tijd over voor de speeltuin achteraf. De meest bijzondere attractie hebben wij natuurlijk weer gemist. Je kan samen met een ridder de grot intrekken om op zoek te gaan naar draken. Deze draken zijn niet gevaarlijk voor mensen, maar worden niet graag gestoord. Een interactieve wandeling, zeg maar. Wij hielden het bij een ritje op de carrousel en een rondje op de zweefmolen.
WAAR RADEN WIJ AAN OM TE SLAPEN
in een vierpersoonsstapelbed
Aan kindvriendelijke accommodatie geen gebrek, zeg. Daar in Limburg hebben ze het wel begrepen: families willen graag samen slapen als ze erop uit trekken. Want op reis gaan: dat is quality time en famille en die willen we graag zo dicht mogelijk bij elkaar doorbrengen! Onze eerste verblijfplaats was pal in het centrum van Maastricht en vonden we qua concept wel een voltreffer. Een stapelbed voor vier: kindjes bovenaan, ouderen (nu ja…) onderaan. Goed geslapen dat wij hebben! Plaats delict: Kaboom Hotel. Kaboom profileert zich als low-budget (en dat is het ook!) met een hippe twist. Straight forward kan je het wel noemen, met aanwijzingen om per twee te douchen om water te besparen bijvoorbeeld. Uhu! De volgende ochtend aan het ontbijt is er van die low-budget insteek alleszins niets te merken. Vers fruitsap, croissants, goeie koffie (gelukkig voor mijn reisgezelschap, anders ben ik niet te pruimen!) en vooral: toffe setting!
in een prachtig vakantiedomein
Heb je liever iets meer ruimte omdat je kinderen om het half uur eens moeten uitgelaten worden? No problem! Wij zochten rust en vonden het in het Dormio Resort. Dat is nog eens een vakantiepark! Huisjes vers van de pers die landelijke gezelligheid uitstralen. Ons huisje grensde achteraan aan een speeltuintje met springkussen, wip, schommel, glijbaan (soit, een speeltuin dus!). Na de lunch op ons eigen terras haastten die bengels zich naar de glijbaan. Konden wij de tafel alleen afruimen, seg! Ja, we aten buiten, want die laatste herfstzonnestralen wilden we echt niet missen!
In het park vind je zowat alles. Supermarkt, restaurants, fietsverhuur (elektrische fietsen hoera!) én een binnenzwembad! Wat zeg ik? Een binnenzwembad mét peuterbad én een glijbaan voor de iets grotere kinderen. I rest my case. Top prospectie van de mensen van Limburg lonkt!
Ook zin gekregen in een uitstapje net over de Nederlandse grens? Meer informatie over Zuid-Limburg of de stad Maastricht vind je hier en hier. Veel plezier!