Cuba met kinderen - Via Trinidad naar El Nicho
De Cubaanse kleurenpracht intrigeerde onze kinderen; groen in de jungle en alle andere in de stad
Onze prachtige reis door Cuba is alweer even geleden, maar de herinneringen blijven toch goed hangen. De indrukken die we opdeden waren enorm en daar heeft de visuele aantrekkingskracht van de steden alles mee te maken. Nadat we omvergeblazen waren door Havana’s allesomvattende sfeer (lees hier onze ervaring), waren we nieuwsgierig naar méér. Méér kleuren, méér muziek, méér Latin vibes en die hoopten we te vinden in Trinidad, koloniaal werelderfgoed dus. Onze aftandse huurauto (ooit al van een Geely gehoord?) had ons al een paar keer getoond dat looks can be deceiving. Want hoewel het schrale geval er uitziet/klinkt alsof hij het geen kilometer meer uithoudt, is hij verbazingwekkend koppig in het uitvoeren van zijn taak. Hij bracht ons 250 km heen naar én terug van Trinidad.
De route
Het zou een lange rit worden, maar daar hebben wij niks van gemerkt dank zij onze chauffeur. Een lokale taximan die we hadden leren kennen in Varadero toen hij ons van aan het hotel naar de Cueva de Saturno bracht. Omdat hij ons tijdens die rit uitleg gaf over zijn job en hoe het Cubaanse arbeidssysteem toeliet om hier en daar wat te sjoemelen, gooiden we het op een akkoordje met de man die met zijn zuiderse passie al snel onze harten had gestolen. Wij hadden een auto, maar kenden de weg niet (en gps is sowieso een no go in Cuba), hij kende het binnenland als zijn broekzak en verdiende als eens graag een CUCje meer. Voor de geïnteresseerden: we hebben nog steeds zijn gegevens, want wij gaan ooit nog terug en zullen hem sowieso vragen ook dan onze gids te zijn. Hij bracht ons dwars door het binnenland, via half verharde wegen naar de andere kant van het eiland. Hij stopte om fruit te halen voor de kinderen, kocht zelf een machete om ons onderweg wat suikerriet te laten proeven en zorgde ervoor dat we kennis maakten met de lokale keuken: varkensvlees aan het spit op een zacht broodje meestal geserveerd met een mojitosaus: lechon asado. Hij bracht ons naar een restaurant net buiten Trinidad waar we gegrilde kreeft aten en vervloekte onze auto bij de zware beklimmingen in het heuvelachtige binnenland.
Trinidad
Welkom in 1910
Bij het binnenrijden van de stad, wiens kasseien wegen onze Geely geen deugd deden, viel ons meteen op dat de stad al zeker 100 jaar hetzelfde moet uitstralen. Neem de elektriciteit weg en je waant je onmiddellijk aan het begin van de 20ste eeuw. Ook paard en kar zijn in heel Cuba een frequent gebruikt vervoersmiddel. Géén toeristische attractie, maar een onmisbaar onderdeel van de Cubaanse mobiliteit. Ook hier brachten de felgekleurde gevels ons instant vrolijkheid terwijl de zon haar best deed om onze huid te verbranden. De zon was fel die dag en de straten zijn nauw en hoewel de stad vlak bij de zee ligt, is er niet echt een verfrissende bries.
Shoppen 1.0
Terwijl je door de smalle steegjes wandelt, kom je onvermijdelijk een marktje tegen waar de lokale bevolking lokale producten verkoopt. Dat gaat dan van juwelen over leren sandalen tot gehaakte zakjes. Men beweert dat alles handgemaakt is en ik hoop vurig dat het waar is. We kochten voor Elodie een gehaakt handtasje en het kind haar dag was geslaagd.
Uitzicht over de stad
Vergeet de stad niet van bovenaf te aanschouwen. Vanaf de uitkijktoren van het Palacio Cantero heb je een mooi uitzicht over het oude Trinidad. De trip naar boven is wel een uitdaging voor niet-ervaren klimmers met een peuter op de arm. ☺
El Nicho
Het Cubaanse binnenland is dankzij de natte zomers en hoge temperaturen gedurende het hele jaar, een donkergroene jungle. In het midden van die jungle, te midden van een een heuvelachtig landschap vind je El Nicho. Eén van de vele watervallen die Cuba rijk is. In tegenstelling tot de Cueva de Saturno was er bij El Nicho weinig volk. Je kan er een lange wandeling maken om het hoogste punt van de waterval te bereiken. In de stroom die de waterval veroorzaakt, kan je zwemmen op verschillende plaatsen en ook de waterval zelf is vlot bereikbaar. Het water van El Nicho is aan de koude kant, maar dus ook verfrissend na de steile wandeling. Kinderen voelen zich hier Tarzan- en Janegewijs helemaal in hun nopjes. Lopen, klimmen, klauteren en springen zijn allemaal de revue gepasseerd en maakten er een niet te vergeten familie-uitstap van. De weg die je naar El Nicho brengt is, zoals ik al zei, heuvelachtig en onze beruchte Geely heeft zijn best moeten doen om de beklimmingen en bijhorende hobbelige afdalingen te overleven. De hele tijd in eerste versnelling, met een motorgeluid waardoor je ons van ver hoort aankomen. Jup, dat was hoe wij El Nicho hebben bereikt. Plezant!
En de week vloog voorbij
De slotsom van onze Cuba-reis? Wat een fantastisch en vooral intrigerend land is het toch! Als je wil begrijpen hoe mensen leven op een totaal andere manier dan wij, met andere regelgevingen en andere gewoontes, dan is Cuba een aanrader. We hadden geen idéé in hoeverre een politiek systeem een land zo in zijn greep kan houden, mensen trekken hun plan en voor elke gesloten deur bestaat er in Cuba wel een achterpoortje. En er zijn véél gesloten deuren. We hebben geprobeerd te proeven van zoveel mogelijk facetten van wat Cuba te bieden heeft, maar hebben lang niet alles kunnen doen dat we graag zouden willen. De kinderen kunnen ons tempo al goed volgen, maar wat extra rust- of zwembadtijd kan je niet negeren als je met hen op stap bent. Misschien volgende keer er een nog een weekje aan vast breien?
